آرامشی سبز در پناه هوایی دل انگیز ...

درختها میمیرند ؛

 عده ای عصا می شوند و دستی را میگیرند ؛ 

عده ای تبر میشوند بر نسل خویش، 

عده ای چوب کبریت میشوند برای سوزاندن تبار خود و 

عده ای تخته سیاه میشوند برای تعلیم اندیشه ها .

سرنوشت گاهی خودش رقم میخورد

ولی  کاش ما نیز درختی باشیم که بی اختیار تراش خورده است

گاهی کوشش لازم نیست 

باید دل سپرد به سپرده های خدا ..

انسانها به این میگویند توکل ؛

دل سپرد به روزهای نیامده و آرزوهای حبس شده  ..

منتظر شد ...

توکل کرد و دل به راه ..

گاهی برای خودت درختی شو 

آماده بارش باران اجابت ..

پر شاخه از آرزو که 

تقدیرش عشق ورزیدن و سایه بخشیدن است 

ثمره و محبت به دیگری....

تقدیرش امنیت و بخشیدن آسایش به دلی دیگر...

بی ثمر یا با ثمرش چه فرق میکند ؟

گاهی فقط باید دل باشی،پر از شاخ و برگ آرزو 

 سبز باشی و به درخت بودن فکر کنی 

آرامشی سبز در پناه هوایی دل انگیز ...

یا حتی ؛ 

گرفتن دستی به مهربانی .......