هوا سرد است

هوای سرد پاییز است و من... از پنجره در کوچه ی دلواپسی اشک بر...غبار پشت پای خاطرات تلخ تو بیهوده می ریزم... نسیم صبح هم چون تو به رسم بی وفایی خاک غفلت را به درگاه دو چشم خیس من شاباش می ریزد..... تمام خاطراتم در غبار رد پایت زود می سوزد تمام بوسه هایت را تگرگ اشک می شوید... درخت نارون نامردیت را... با به رقص آوردن برگهای زردش در عزایم پاس می دارد... چه نامردی...چقدر سرما... من از سرما...من از سردی فصل بی کسی خود را ...در آغوش محبت می کشم شاید بفهمم طعم خودخواهی چه شیرین است....!