اگـــــر رفتــــــم زدنیـــــــــای شما،دیـــــوانه
ای کمتر
ور این کـاشانه ویـــران گشت،حسرت خانه ای کمتر
اگر مستی ببخشد ســـــــــاغر هستی،برافشانش
و گر هستی دهد،ای سرخوشــان! پیمانه ای کمتر
زیان و ســـود عالم چیست،از بـــود و نبــــــــــود
ما؟
به دریــــــا،قطـــــره ای افزون،زخــرمن،دانه
ای کمتر
تو شمع محفل افـــــروزیّ و من پــروانه ای مسکین
تو روشن باش،گــــــر من سوختـــم،پروانه ای کمتر
اگــــر پیمـــــانـه ام پر شد،زیـــانی نیست یـــاران
را
به بزم بـــــــاده نوشان،گریه ی مستـــــانه ای
کمتر
حقیقت در نوای توست و در مینــــای می ،ساقی!
حدیث واعظـان گـــــر نشنوی،افســـــــــانه ای
کمتر
چــــو کـــاری غیر بت ســـــــازی ز زاهد بر نمی
آید،
عبـــــــادت خانه ای گـــر بسته شد،بتخانه ای کمتر
جــــــزای خیـــــــــر بـــــادت! در علاج من
تغــافل کن
در این ویـــرانه،ای عقــل آشنـــــــــا! دیوانه
ای کمتر
پژمان بختیاری
با نمازی که غلط بود چه مغــــــــرور شــدیم !
بی‌وضو بر سرِ سجاده...! چه مسرور شدیم
ذکــــــرِ حق بر لب و دل در طلبِ صحبتِ غیر
یا علی گفته و از کویِ خـــــــــــدا دور شدیم
از خـــــــــــدا خُرده گرفتیم که در فصلِ هبوط
بی سوالی به جهان آمده ، مجبـــور شدیم
بس که در تیرِگیِ جهــــــل شناور شده ایم
در شبِ بی‌خردی مانده و شب‌کور شــدیم
آشپز را چه گناهی‌ست که در مطبخِ عشق
نیمِ‌مان بی‌نمک و نیمِ دگــــــــر شور شدیم ؟؟
بیگمان آمده بودیم که مرهـــــــــم بشویم
مرهم امّا نشده ، وصلـــــــه‌ی ناجور شدیم
عینِ ظلم‌ست که از وحدتِ دل بی‌خبــــریم
چون‌که از چشم هم افتاده و منفور شـدیم
کامرانی اگر این‌ست که نا اهــــــــل شویم
پس همان به که ازین قافله مهجور شـدیم....!!!!
(کامران آقاجانی)
آنکه رخسار ترا این همه زیبا می کرد
کاش از روز ازل فکر دل ما می کرد
آنکه می داد ترا حسن و نمی داد وفا
کاشکی فکر من عاشقِ شیدا می کرد
یا نمی داد ترا این همه بیدادگری
یا مرا در غم عشق تو شکیبا می کرد
کاشکی گم شده بود این دلِ دیوانه ی من
پیش از آن روز که گیسوی تو پیدا می کرد
ای که در سوختنم با دلِ من ساخته ای
کاش یک شب دلت اندیشه ی فردا می کرد
کاش می بود به فکر دلِ دیوانه ی ما
آنکه خلق پری از آدم و حوا می کرد
کاش درخواب شبی روی تو می دید عماد
بوسه ای از لب لعل تو تمنا می کرد
عماد خراسانی
