دوست داشتنت را به من بسپار . . .

یک روز تو را...

از عمق قصه های هزار و یک شب بیرون می کشم

و به آرامی پای فنجان قهوه ام می نشانم

به تو می آموزم که چگونه از بعیدترین روزن قلبم وارد شوی

و در بهترین نقطه ی آن ساکن !

آنگاه تو را پنهان می کنم

پشت کوهی از تشبیه های شاعرانه

پشت انبوهی از قصه های عاشقانه

پشت غزل و قصیده

پشت کنایه و ایهام

چنان که هیچ چشم پرسشگری تو را نبیند

و هیچ دست مشتاقی به تو نرسد

من تو را دوست خواهم داشت

آرام و ممتد . . .

ساکت و صبور . . .

چنان که پادشاه قصه های شهرزاد را ناتمام رها کند

و بهرام از هفت کوشک دل بکند

و شتابان به دیدار تو بیایند

من می توانم زیباترین ترکیبها را کنار هم بچینم

و تو را در اوج غزلی زیبا بستایم

ببین ! من عاشق بودن را خوب بلدم !

دوست داشتنت را به من بسپار . . .