همه اینها به چوب کبریت های سوخته میمانند,

روزهای رفته ....

کارهایی که انجام شده و دلت را لرزانده ...

غصه هایت از بی دلی ..

و لحظات تلخ دلشکستگیهایت ...

همه اینها  به چوب کبریت های سوخته میمانند,

حتی مانع برای رسیدن به آرزو ....

 جمع آوری شده در قوطی خویش, 

هر کاری میخواهی بکن آنها دوباره روشن نمیشوند

 کبریتهای سوخته دوباره روشن نمیشود 

جان نمیگیرد 

فقط سیاهی آنها دستت را آلوده میکند ,

  روزهایت را بیهوده نسوزان , 

دلت راصاف کن 

رنگ خورشید بزن .... طلایی و گرم ...

کبریتهای سوخته دلت را جمع کن 

 , روزهایت را دوباره با عشق شروع کن...!!

با خدا .....