رهایش کن....

رهایش کن ...

زندگی را 

مشکلات را 

دل و دنیا 

حتی خود  و افکارت را رهایی ببخش 

" ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﺷﻮﯼ

ﺭﻫﺎﯾﺶ ﮐﻦ .....

آن هنگام که قصد انتقام داری 

رهایش کن ......

دلتنگ میشوی..

میشکنی ..

پیروز میگردی..

دل و دنیا را رهایش کن ...

وقتی دلت آشوب شد

رهایش کن ....

دل را بخدا بسپار 

و 

دنیا را به دنیا 

خودت هم آسوده نفس بکش 

یادت باشد ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ....... ﺯﯾﺒﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ

ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺭﺍ

ﻧﻐﻤﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ..

ﺑﮕﺬﺍﺭ دلت ﺑﺮﻭﺩ .......

پر بکشد 

ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓﻖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﻫﺪ

ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺭﻫﺎﯾﺶ ﮐﻦ .....

ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ : ﺍﮔﺮ آرزو یا دل ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ

ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮕﺮﺩﺩ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ؛

" ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻔﺲ ؛

...... ﺁﻓﺮﯾﻨﻨﺪﻩ ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺴﺖ .....!!!