بلاتکلیفم....

هیچ وقت از فیلمایی که پایان باز ساخته میشن خوشم نیومده ...

ازینا که نمیفهمی آخر مردن یا موندن؟! رسیدن به هم یا نرسیدن؟! همو دوس داشتن یا نداشتن؟!

اصلا از هر چیز بی سر و تهی بدم میاد!

دست خودم نیست!

ازینکه فکر کنم حالا چی میشه عذاب میکشم!

ازینکه ندونم!

ازینکه بلاتکلیف باشم!

به نظرم تو دنیا هیچی بیشتر از بلاتکلیفی آزاردهنده نیست...

مثلا ندونی باید ناراحت باشی یا خوشحال

ندونی باید صبر کنی یا بری

ندونی برمیگرده یا واقعا رفته...

بلاتکلیفم...

وسط برزخِ بودن و نبودنت...

داشتن و نداشتنت...

خواستن و نخواستنت...

از آدمایی که یهو ول میکنن میرن خوشم نمیاد

اونا میرن،

تو میمونی و یه دنیا دلتنگی

یه عالمه خاطره که نمیدونی باهاشون چیکار کنی

تو میمونی و یه دل که گیر کرده بین آدمی که دوسش داشتی و آدمی که ازش متنفری...

بلاتکلیفی ترسناکه!

غم انگیزه!

دردناکه!

آدم همش میترسه مدیون دلش بشه!

اومدیم و من فراموشت کردم،

بعدا اگه یهو برگشتی

اون وقت چیکار کنیم؟!

*

میدونم...

تو داری راحت زندگیتو میکنی...

این منم که دارم با خودم می جنگم!

اما نذار پایان این داستان باز بمونه

تو دنیا هیچی بیشتر از بلاتکلیفی آزار دهنده نیست

حداقل برگرد

خداحافظی کنیم...

***اهورا_فروزان