" ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﺷﻮﯼ،
ﺭﻫﺎﯾﺶ ﮐﻦ .........
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺩﺭ #ﻗﻔﺲ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧَد..
ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﻐﻤﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ..
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺮﻭﺩ .......
ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻓﻖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﻫﺪ..
ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺭﻫﺎﯾﺶ ﮐﻦ .....
ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ : ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮕﺮﺩﺩ ،
ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ؛
" ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ #ﻗﻔﺲ ؛
...... ﺁﻓﺮﯾﻨﻨﺪﻩ ﻋـﺸـﻖ ﻧﯿﺴﺖ .....!!!
"بعضی ها"
"بی صدا"
از زندگیت میروند
بی خداحافظی
با پای "برهنه"
روی "نوک پا"
پاورچین....پاورچین
تا مبادا صدای "تق تق" کفشهاشان
آگاهت کند از رفتنشان!
و این نهایت "نامردیست"....
قاصدک!
شعر مرا از بر کن
برو آن گوشه ی باغ
سمت آن نرگس مست
و بخوان در گوشش
و بگو باور کن
یک نفر یاد تورا
دمی از دل نبرد!
رشکم آید که کسی
سیر نگه در تو کند...
.سعدی
اگر فراموش نشد چی؟
این وبلاگ دیگر بروز رسانی نمیشود
لحظاتتان سرشار ازشادی...
انسانهای ناپخته
همیشه میخواهند
که در مشاجرات پیروز شوند...
حتی اگر به قیمت
از دست دادن "رابطه" باشد...
اما انسانهای عاقل
درک میکنند که گاهی
بهتر است در مشاجره ای ببازند،
تا در رابطه ای که
برایشان با ارزش تر است
"پیروز" شوند...
اما گاهی حتی باختن هم کافی نیست برای نگه داشتن یک رابطه
چرا؟؟؟؟؟؟؟
با ارزش باش
با ارزش زندگی کن
برای خودت خط هایی داشته باش
روی بعضی چیزها
زیر بعضی چیزها
و دور بعضی چیزها
خط قرمز هایی
خط سبزهایی
و خطوطی,زرد
دور بعضی آدمها را خط بکش
,قررررررمز...
آنها که همیشه سهمی از حس خوبت را به تاراج میبرند.
حسودها را..
خودبین ها را
و مهمتر از همه آنها که همیشه بتو دروغ گفتند......
زیر بعضی ها را خط زرد بکش.
آدمهایی که تکلیفت را با آنها نمیدانی.
مثل فصلها رنگ عوض میکنند و اعتباری نیست نه به تحسین و نه به تکذیبشان..
روی بعضی چیزها و آدمها را با عطر برگهای نارنج خطی بکش ,
سبز سبز تا یادت بمانند و یادگار همیشگی ذهنت باشند.
آدمهایی ک شاید همه ی فرقشان و خاص بودنشان در نگاه و کلامشان باشد.آدمهایی که ساده ی ساده فقط دوستشان داری..
این آدمها را باید قاب گرفت و از مژه ها آویخت تا جلوی چشم باشند.تا وجب به وجب نگاهت را شکرگزار بودنشان کنی.تا بمانند...
تقدیم به تمام آدم های سبز دور و برم,
آنها که بی توجه به پاییز، بهارانه های بی دریغ بودنشان,بهانه های دلپذیر ورق خوردن فصل های زندگی من است
زندگیتان پر از آدمهایی با خط سبز .......
سعی کن کسی که تو را می ببیند،
آرزو کند مثل تو باشد...
از ایمان سخن نگو!
بگذار از نوری که در چهره داری،
آن را احساس کند...
از عقیده برایش نگو..!
بگذار با پایبندی تو،
آنرا بپذیرد...
از عبادت برایش نگو!
بگذار آن را جلوی چشمش ببیند...
از اخلاق برایش نگو!
بگذار آن را از طریق مشاهده تو بپذیرد...
از تعهد برایش نگو!
بگذار با دیدن تو،
از حقیقت آن لذت ببرد...
بگذار مردم با اعمال تو،
خوب بودن را بشناسند...
